Grijs, zwart, wit of roze verzuim?
De afgelopen periode komt tijdens gesprekken regelmatig de vraag welke kleur het verzuim heeft. Iemand heeft dan gelezen dat wit verzuim écht verzuim is, zwart oneigenlijk verzuim en grijs verzuim een grijs gebied is. De echte onderzoeker laat weten dat roze verzuim iets te maken heeft met wel aanwezig zijn op het werk, maar niet optimaal presteren.
Wij vragen ons dan af: wat schieten we hiermee op, behalve dat we tijdens een overleg opnieuw even met elkaar bespreken wat welke kleur het ook alweer was? Verzuim wordt met een dergelijke indeling gerelateerd aan medisch denken en dat is wat ons betreft nu net iets dat helemaal niet zo zwart – wit is.
Voorbeeld
Een collega met een ernstige aandoening is echt heel erg ziek. Toch wil ze graag zoveel mogelijk betrokken zijn en blijven bij het werk. Ze spreekt met haar leidinggevende en collega’s af dat ze administratief werk zonder druk doet. De bedrijfsarts vindt het ook een geweldig plan en stimuleert de betrokkenheid, uiteraard met inachtneming van een aantal beperkingen.
Welke kleur verzuim is dit?
Medisch gezien is het wit? Maar aangezien ze wel op het werk is, hoewel niet volledig presterend is het misschien toch roze. Hmmm….best ingewikkeld. En eerlijk is eerlijk; wat doet het er toe…
Wat dan wel?
Waar het in de kern over gaat is dat, juist voordat er sprake is van verzuim, het zogenaamde vuurtje van de medewerker brandt:
Doet diegene het werk dat past bij wat hem of haar motiveert en ook met de gewenste autonomie?
Is en voelt de medewerker zich competent voor dat werk?
Is de binding met het team en de leidinggevende positief?
Voelt de medewerker zich rechtvaardig behandeld in de werkomgeving?
Een goed brandend vuurtje (op alle vragen een ‘ja’) zorgt voor ander gedrag, ook als er er sprake is van een ziekte, aandoening, vervelende situatie of bij onverwachte situaties die het leven geeft. Wij zien in de praktijk dat met een lekker brandend vuurtje, het bespreken van de balans tussen de werk-prive-sociale bal veel makkelijker gaat en dat collega’s meedenken en betrokken zijn en blijven bij het werk. Want laten we eerlijk zijn, een ziek kind is misschien geen reden tot verzuim, maar iemand zit wel met een grote uitdaging. We kunnen dan een discussie voeren over welke kleur verzuim het is en hoe we het gaan registeren (verzuim of verlof), maar dat doet niks af aan de consequentie voor de collega’s en het werk an sich. Het moet dan gaan over de wederzijdse inspanningen die verricht worden om te zorgen voor een oplossing die rechtvaardig voelt voor alle betrokkenen.
Moraal van het verhaal
Zorg dat je vroegtijdig de dialoog voert over vuurtjes én wat je normaal en gewenst gedrag vindt bij situaties in het leven waar we allemaal weleens mee te maken krijgen. Met respect, wederkerigheid, warm, empathisch én met een zakelijk randje.
Verzin daar maar een leuke kleur voor!